Kamienie szlachetne i ozdobne w życiu ludzi.
Kamienie szlachetne i ozdobne są znane człowiekowi już od 10 000 lat. Pierwszymi kamieniami, których użyto do celów zdobniczych ,były : Ametyst, Kryształ Górski, Bursztyn, Granat, Jadeit, Jaspis , Koral, Lapis Lazuli, Perły, Serpentyn , Szmaragd oraz Turkus. Obecnie kamieni szlachetnych nie pokazuje się raczej w celu zademonstrowania bogactwa, lecz nosi je dla własnej przyjemności, z miłości do piękna i harmonii. Z pewnością jednak wchodząc w posiadanie jakiegoś okazu, kierujemy się swoistym upodobaniem do któregoś szczególnego rodzaju kamieni
Rubin
Rubin zawdzięcza swą nazwę czerwonej barwie ( łac. Rubens). Czerwona barwa kamieni poszczególnych złóż jest wprawdzie nieco odmienna, ponieważ w każdym złożu znajdują się kamienie o różnych odcieniach. Najbardziej pożądaną barwą jest tzw. kolor głębokiej krwi, czyli czerwień z lekkim odcieniem niebieskawym. Rozkład barwy jest często nierówny, prążkowany lub plamisty.
Szafir
Nazwę szafir (gr. Niebieski) określono niegdyś różne kamienie. Początkowo nazwę szafir otrzymała tylko niebieska odmiana . Barwa z jaką można się najczęściej spotkać to : niebieska (w różnych odcieniach), bezbarwna, różowa, pomarańczowa, żółta, zielona oraz fioletowa.
Szmaragd
Nazwa „szmaragd” pochodzi z języka greckiego („ smaragdos”) i oznacza „zielony kamień”. Szmaragd uchodzi za najszlachetniejszy kamień z grupy berylu. Jego zielony odcień jest na tyle niepowtarzalny, że nadano mu odrębną nazwę : szmaragdowy. Barwa ta jest bardzo odporna na światło i gorąco a rozdział barwy jest często nierównomierny. Najbardziej ceniona jest głęboka zieleń oraz szklisty połysk.
Akwamaryn
Nazwa „akwamaryn” pochodzi od barwy morskiej wody (łac. aqua marina). Najbardziej pożądany jest głęboki błękit. Substancją nadającą barwę jest żelazo. Akwamaryn jest kruchy i wrażliwy na nacisk. Inkluzje drobnych, zorientowanych pustych kanalików lub minerałów obcych wywołują efekt kociego oka i asteryzm w kształcie sześciopromiennej gwiazdy. Żywy szklisty połysk.
Topaz
Nazwa „Topaz” nie była niegdyś stosowana konsekwentnie; nazywano tak wszystkie żółte i żółtobrązowe, a niekiedy również zielone kamienie szlachetne. Nazwa
pochodzi najprawdopodobniej od miejsca znalezienia na wyspie Zabargad na Morzu Czarwonym, zwanej wówczas Topazos. Kamień zwany dziś topazem rzadko jest silnie zabarwiony- najczęściej żółty z odcieniem czerwonawym, najbardziej wartościowy różowy do czerwono pomarańczowego.
Ametyst
Ametyst jest najbardziej cenionym kamieniem z grupy kwarcu. Nazwa z greckiego oznacza „trzeźwy” ; w starożytności ametyst uchodził za amulet przeciw pijaństwu. Kryształy narastają zawsze na podłożu. Słupki zwykle słabo rozwinięte, stąd przewaga czubków kryształów. Barwa jest w tych miejscach najsilniejsza. Istnieją ametysty, które w świetle dziennym stopniowo bledną. W sztucznym świetle ametyst jest mniej atrakcyjny.
Cytryn
Cytryn nosi nazwę od swej cytrynowożółtej barwy. Naturalne cytryny należą do rzadkości. Większość oferowanych cytrynów zawdzięcza swoją barwę podgrzewaniu ametystu lub kwarcu dymnego. Niemal wszystkie podgrzewane cytryny mają czerwonawy odcień a cytryny naturalne natomiast są przeważnie bladożółte.
Opal
Szczególną cechą opali szlachetnych jest „opalizacja”, czyli tęczowe połyskiwanie, które (zwłaszcza przy zaokrąglonych formach szlifu) zmienia się w zależności od kata obserwacji. Opal zawiera zawsze wodę. Z wiekiem wskutek jej utraty może pękać i słabiej opalizować. Przechowywanie w wilgotnej wacie zapobiega starzeniu i zwiększa grę barw. Opal jest wrażliwy na nacisk, uderzenie czy kosmetyki, mydło i inne środki czyszczące.
Perydot
Znaczenie pochodzącej z greckiego nazwy „perydot” jest nieznane. Być może odnosi się do bogactwa powierzchnie jego kryształów. Chryzolit (gr. złoty kamień) jest synonimem, w dawnych czasach używanym nie tylko na określenie perydotu, lecz również wielu kamieni o podobnej barwie. W mineralogii częściej używa się nazwy oliwin ze względu na oliwkowozieloną barwę. Posiada skłonność do pękania pod wpływem silnych napięć dlatego zapobiega się temu procesowi oprawiając go w metalową podkładkę.
Tanzanit
Nazwa pochodzi od wschodnioafrykańskiego państwa Tanzania i została wprowadzona przez firmę jubilerska z Nowego Yorku. Barwa kamieni dobrej jakości jest
ultramarynowa do szafirowej. W świetle lampy sprawia wrażenie bardziej ametystowej. Znane jest również tanzanitowe kocie oko.
Turkus
Nazwa „turkus” oznacza „turecki kamień”, gdyż jego szlak handlowy wiódł niegdyś przez Turcję. Czysta niebieska barwa jest rzadka, zwykle turkus jest poprzecinany brązowymi, ciemnoszarymi lub czarnymi żyłkami innych minerałów lub skał. Pod wpływem potu skóry, olejków i kosmetyków, środków czystości używanych w gospodarstwie domowym oraz przesuszenia możliwe jest pogorszenie barwy. Pierścionki z turkusami należy zatem zdejmować do mycia rąk!
Lapis Lazuli
Ponieważ w składzie lapis lazuli (arab.-łac. „niebieski kamień” ) oprócz głównego minerału lazurytu są obecne również inne minerały. Substancją nadającą barwę jest siarka. W kamieniach najlepszej jakości barwa jest rozmieszczona równomiernie , ogólnie jednak plamista lub pasiasta. Wrażliwy na silny nacisk i wysoką temperaturę, gorące kąpiele, kwasy i mydło. Pierścionki z tym kamieniem należy zdejmować do prac domowych.
Malachit
Zielona barwa (gr. „malache” = malwa), być może również niewielka twardość nadały malachitowi nazwę. W przełamie lub po odszlifowaniu skupienia wykazują pasiastość jasnych i ciemniejszych warstw o koncentrycznych pierścieniach, liniach prostych lub bardziej złożonych wzorach, uwarunkowanych miseczkowatą budową. W cienkich płytkach przeświecający, poza tym nieprzezroczysty. Występuje w postaci okrągłych buł, gron, nacieków, rzadko płaskich naskorupień.